Omgekeerde cultuurshock

Na een reis van meer dan 17 uur zijn we weer thuis. We hadden op Warschau vertraging. Het toestel had technische problemen en dat vond ik niet raar want het was me een oud barrel.
Maar gelukkig heelhuids op Schiphol geland. Het was echt een soort van cultuurshock. Heel druk, mensen die hard praten, overal etende mensen. Troep die je ziet liggen. Buiten staan mensen te roken. Wc's zonder wassen/watergolven mogelijkheid. En de slaapkamer zonder airco. Wel met een goed bed dat niet kraakt als ik mijn kleine teen beweeg. Hahaha. Het zal allemaal wel weer wennen, maar wat dat betreft beviel Japan me wel.
We kijken terug op een hele mooie en bijzondere reis. Op naar de volgende. Voor Ries en mij in oktober naar Valencia om daar de halve marathon te gaan lopen. Ik moet er nu nog niet aan denken. Eerst maar eens al het extra vocht in mijn lijf zien kwijt te raken.
Jullie hadden bij het stukje van gisteren nog foto's te goed. Die staan hieronder.

Laatste dag Japan

We zijn begonnen aan onze laatste dag Japan. En het is weer een reisdag. We gaan naar Narita, een voorstad van Tokyo waar de luchthaven ligt. We slapen eerst uit. Nou ja, ik niet natuurlijk. Helaas. Ik denk dat ik per nacht maar hooguit 5 uurtjes slaap. Geen idee waarom. Dus ik zit al vroeg het verslag te tikken. Eigenlijk wilde ik gaan hardlopen maar Ries besloot toch niet mee te gaan en om nu alleen te gaan lijkt mij met mijn richtingsgevoel niet handig. En misschien voor het lichaam ook maar beter. 3 weken hitte, 3 weken bijna geen groenten, 3 weken weinig slaap. Lang leve vakantie🤣🤣.
Als iedereen wakker is gaan we voor de laatste keer ontbijt halen bij onze 7eleven. Ook vandaag staan de tafels en stoelen er niet. Dus moeten we weer in het parkje eten. Maar ook nu heeft het vannacht hard geregend en is alles zeiknat. Dus we staan te eten. Daarna terug naar het hostel. Tassen inpakken en nog even een kop thee drinken. Daarna op pad. We gaan metro in en metro uit en treintje in en treintje uit en uiteindelijk staan we rond 2 uur op het juiste station. We zien het hotel al liggen en lopen er naar toe. Uiteindelijk bleek er een veel kortere weg te zijn, maar ja....
Bij de balie blijkt dat we al kunnen inchecken. We vullen van alles in. Het gaat allemaal niet zo snel. Er staan namelijk 3 trainees achter de balie, maar er is geen echte baliemedewerker te bekennen. Maar goed, we staan koel. Dan krijgt Ries 2 pasjes en het verzoek om eerst bij 1 van de automaten achter zich te gaan betalen. Als dat gedaan is krijgen we onze pasjes voor de kamer. We kijken een beetje vreemd en gelukkig heeft een andere trainee dat door. Hij komt ons helpen bij de machine. De kaart stopt hij er in. We moeten het bedrag confirmen en dan stopt Ries de creditcard er in. En hoewel hij een visakaart heeft en die ook geaccepteerd moet worden volgens de tekens op de machine, geeft de machine aan dat het niet mogelijk is om te betalen. De trainee snapt er niets van en wij nog minder want nu kunnen we opeens wel aan de balie betalen. We betalen, krijgen de pasjes en gaan naar de 12e verdieping. De kamers zijn erg klein en ipv een kingsizebed staat er een twijfelaar. We verbazen ons even over de kleine ruimte en besluiten dan dat het toch maar voor 1 nachtje is. Job heeft geen zin om iets te doen. Ries wil naar de tempel en Lotte en ik willen naar de hottub. We trekken onze badpakken aan en de kimono die op het bed ligt. Met handdoek gaan we naar de tweede verdieping. Ik ben in eerste instantie verbaasd dat er een mannen en vrouwen kant is. Niet veel later weet ik waarom. Je moet naakt die hottub in. Lotte besluit meteen om niet meer te gaan. Ik twijfel nog maar mijn twijfel is voorbij als er een Japanse schone, maatje 34, binnen komt. Oke, laat maar. Ik ga wel in mijn eigen hottub. En zo zit ik later op de kamer in bad te zweten. Kopje thee er bij en een boek😊. Eigenlijk wel een beetje balende want anders was ik met Ries mee gelopen naar de tempel en was ik later in bad gegaan. Ik ben nog maar net het bad uit of Ries is al weer terug. Ik vertel over de hottub en dat ik het jammer vond dat hij al weg was en dat ik er aan zit te denken om alsnog naar de tempel te gaan. Maar ook Ries kent mijn gevoel voor richting en stelt voor om samen te gaan. Ik kleed me snel aan en we appen de kinderen dat we onderweg zijn. Zij slapen waarschijnlijk want bij het kloppen op de deur doen ze niet open. Het is een stukje lopen door het dorpje. Het is zondag tegen 5 uur en de boel gaat sluiten. Echt jammer. Geen tijd meer om door de winkeltjes te lopen. Eerst de tempel zien voordat het donker wordt. Het tempelcomplex is enorm groot en prachtig. Het is er erg rustig en dat is heerlijk. Wel is het heel erg vochtig en de muggen ruiken (maar dat is ook niet zo raar want ik ruik mezelf ook heel erg) mij want ik wordt verrot gestoken. Maar dat is voor latere zorg. We dolen over het complex en gaan dan weer terug richting hotel. Ondertussen kijkend bij de restaurantjes voor het eten. We stoppen nog even bij een 7eleven voor wat drinken. We zijn drijfnat dus het vocht moet worden aangevuld. Als we terug komen zijn Lotte en Job net wakker. Ze frissen zich op en we gaan dan eten. Ik neem als afsluiter sweet&sour. Het smaakt heerlijk. Alleen het eten met die stokjes.....pfff..... Ze zijn zo glad. Je kunt beter van die goedkope houten hebben. Na het eten lopen we nog even naar de mac voor Job. Hij heeft alleen maar een klein schaaltje nasi op dus hij kan nog wel wat gebruiken. Daarna weer terug naar het hotel en onze tassen klaar maken voor vertrek. Onze bus gaat om 6.40 weg naar het vliegveld dus we moeten vroeg op. En na nog een spelletje te hebben gedaan gaan we slapen in ons kingsize bed. Ow nee, de twijfelaar.

Het lukt niet om foto's bij te voegen dus die plaats ik als we in Nederland zijn.

Een bijzondere ontdekking

Vanmorgen al vroeg op pad. De laatste hele dag in het centrum van Tokyo. Die moet goed benut worden. Rond 8 uur lopen we richting de 7 eleven voor ons ontbijt. Huh....dat is vreemd, de tafels en stoelen zijn weg. Ow wacht, ze staan aan de zijkant. Moeten ze ze nog neerzetten? Of zetten ze ze niet neer ivm het weekend? Staan ze er dus alleen door de weeks en doen ze dat alleen voor de werknemers van Seiko (het gebouw dat boven de 7 zit)? We halen voedsel, nou ja, het is meer vulsel dan voedsel, en we vragen naar de tafels en stoelen. Helaas voor ons worden die niet neergezet. Dan maar ontbijten in het park. Het is nu dan wel droog maar vannacht heeft het geregend dus de picknickbank is aardig nat. Maar bij gebrek aan beter.....
Als we allemaal klaar zijn gaan we richting metro. Onze kaart is nog geldig tot 11.11 uur. Dus dat is mooi. Kunnen we later op de dag weer een nieuwe 24-uurskaart kopen. We moeten een aardig stukje met de metro voordat we in de wijk Asakusa zijn. Daar heb je een tempel, de Sensoji Temple, de Sky tree staat daar en je hebt Hoppi street, een klein straatje met allemaal kleine eettentjes. We lopen eerst richting tempel. Het is al aardig druk voor de vroege morgen. Lotte en ik zien de rozenkrans die we eigenlijk al kn de eerste week hadden willen kopen maar die we toen veel te duur vonden. Nu voor de prijs die we er voor wilden betalen. We kopen er allebei eentje en terwijl ik sta te wachten op wisselgeld loopt er een ander verkoopstertje (en ik gebruik niet voor niets een verkleinwoord) langs. Moet hard lachen, wijst naar mijn haar, wijst dan naar haar eigen haar en zegt dan :"same, same". En inderdaad, we hebben allebei kort grijs haar. Lotte en ik moeten beiden lachen om het vrouwtje. Dan komt ze weer langs ons lopen en giegelt nog. Ik besluit om een foto samen met haar te maken. Dat vindt ze heel erg grappig. En Lotte en ik liggen dubbel want zij heeft zo'n aanstekelijke lach en grappig koppie. We slenteren weer verder. Het blijkt hier bij de tempel een verzamelplaats voor vreemde snuiters. Lotte, Job en ik worden aangesproken door een Japanner en vraagt waar we vandaan komen. Na verschillende keren Netherlands en Holland te hebben gezegd denkt hij dat we nog steeds uit Polen komen. Hij zegt dat hij uit Amerika komt. Uhu....en dan zo slecht Engels spreken. Vervolgens begint hij er over dat hij Johnny Depp. Uhu...je lijkt sprekend🤣🤣🤣.
Ook Ries loopt tegen een rare snuiter op. Die begint tegen hem allemaal Nederlandse woorden te roepen. Kinderdijk, Heineken etc. Als Ries vraagt waar en waarom hij die woorden kent blijkt hij geen idee te hebben🤣🤣. Weer een gevalletje van last van de zon.
We lopen iets verder en dan zegt Ries, dat ding dat daar staat (volgens mij heet dat een pagode) lijkt op die van je jurk. Ik heb vandaag toevallig mijn chinese jurkje aangedaan. Dat was nog het enige schone kledingstuk dat ik in mijn backpack had zitten. Het is een heerlijk jurkje alleen vond ik het een beetje raar om hier aan te doen. We kijken eens goed naar mijn jurk en dan weer naar dat bouwwerk en verrek.....het is gewoon dat bouwwerk!! Dus mijn jurk heeft geen chinese afbeeldingen maar Japanse. Dan zegt Lotte: "tuurlijk, dat we daar niet eerder opgekomen zijn, de bloesem staat ook afgebeeld". Dus vanaf nu is het niet mijn chinese maar japanse jurk😂😂.
We bewonderen de tempel, waar je uiteraard van het boedhabeeld weer geen foto's mag maken en lopen nog wat door de tuin.
Aan het begin van de vakantie hadden we al gezegd dat we een keer langs de mac zouden gaan om te kijken of de burgers hier hetzelfde smaken als in Nederland en hoewel het nog net geen half 11 is lopen we toch richting de mac. We bestellen allemaal een burger en Lotte en Job gaan alvast een plekkie zoeken terwijl Ries en ik op de bestelling wachten. En wachten, en wachten. Ons drinken staat al lang klaar maar de burgers laten op zich wachten. Eindelijk na, ik denk, 20 minuten is onze bestelling klaar. Ries en Job zeggen dat de dubbele cheeseburger het zelfde smaakt, althans volgens Job, hij is de kenner, hij eet vaker een cheeseburger. Volgens Lotte smaakt de kipburger ook hetzelfde. Ik heb een filet-o-fish. Ik heb eerlijk gezegd geen idee of die hetzelfde is als in Nederland. Het is misschien al meer dan 3 jaar geleden dat ik bij een mac iets gegeten heb, het kan zelfs langer geleden zijn. Het smaakt in ieder geval goed hoewel ik de visfilet wel wat aan de dunne kant vind, maar dat komt misschien omdat ik heel af en toe thuis een broodje kabeljauwburger eet. We zitten even op ons gemak, laten onze kleding een beetje drogen, want ook vandaag is het snikheet en gaan nog even naar de wc, die trouwens hetzelfde ruikt als bij de mac's in Nederland. Dat weet ik dan weer wel want ik maak wel vaker gebruik van een mac wc (de naam voor een nieuwe burger?😂😂😂)
We slenteren verder door de wijk en Lotte en ik willen eigenlijk naar een H&M. Ik loop al de hele vakantie te zoeken naar een hoed maar ze zijn allemaal veel te groot (zijn de japanse hoofden zo groot of is die van mij zo klein?🤔) en veel te duur en Lotte heeft een nieuw handtasje nodig en kon hier verder ook niet slagen. Om bij een hennes te komen moeten we met de metro. Daar zitten we ongeveer een half uur in en dat is fijn. Even weer uitrusten, droog worden en ondertussen hebben we wifi. Ik verstuur wat foto's en app ondertussen met mijn nichtje die ook wakker is want zij zit op Bali. Het is haar laatste dag daar en ook wij hebben nog maar anderhalve dag hier. Als we uitstappen is het maar een klein stukje lopen voor de hennes. En eindelijk vind ik mijn hoed en hij past ook nog en is afgeprijst waardoor ik maar 4,80 euro betaal ipv rond de 30 euro. Ook Lotte vindt haar tasje en nu gaan we op zoek naar een tentje waar we koffie/thee kunnen drinken en wat kunnen eten. Maar helaas, we kunnen het niet zo snel vinden en we besluiten om alvast terug te reizen naar onze wijk, ik heb daar gisteren een delifrance gezien. We zitten weer een tijdje in de metro en als we op het station zijn gaan we op zoek. Maar ja...waar zat die delifrance dan? Echt geen idee meer. Ik heb er wel een foto van genomen maar niet precies onthouden bij welke uitgang hij zat. We besluiten om dan maar lunch te halen bij de 7eleven en dat ergens op te eten. In de hal van de metro horen we al muziek en als we die kant op lopen zien we inderdaad een band staan waar ze gisteren bezig waren met soundchecken. We weten meteen waar we onze lunch willen opeten. We lopen eerst naar de 7 en lopen dan weer terug. Zo zitten we heerlijk te lunchen onder het genot van muziek. Als we uitgegeten zijn en klaar zijn met de muziek, het klinkt overigens heel goed, gaan we richting hostel om te douchen en even te "chillen". Job wil vanavond graag alleen op pad en Lotte weet nog niet of ze weg wil. Ze is moe. Hoewel ik aan mezelf merk dat ik nu ook wel moe begin te worden na bijna 3 weken gaan gaan gaan, slecht eten, slecht slapen, wil ik toch vanavond nog even op pad. Er is van alles te doen in de stad. En de laatste avond hier in het centrum (morgen hebben we een hotel in de buurt van het vliegveld want maandagochtend moeten we er al vrij vroeg zijn) wil ik nog even genieten. We gaan als afsluiter eten waar we de eerste avond in Tokyo ook hebben gegeten. Het eten smaakt daar zo goed!
Na het eten gaat Job alleen op pad. Hij neemt de Y lijn van de metro, wij de G lijn. We gaan richting Shibuya. Waar de crossing is. Die willen we nog even bij donker bekijken. Het is stervens druk. We lopen nog wat rond in de wijk. Zoeken een koffietentje maar alles is overvol. We besluiten om terug te gaan naar het hostel en daar dan koffie en thee te drinken. Aangekomen in onze wijk maken we nog net het einde mee van het buurtfeest. Op het pleintje is middenin een podium, daar staan wat muzikanten muziek te maken. Om het podium heen lopen heel veel mensen te dansen. Erg leuk om te zien. Ze dansen allemaal tegelijk. We aanschouwen het en even later is het afgelopen. De buurtoudste of wat hij dan ook is, heeft een slotwoord en dan is het afgelopen. Wij lopen richting hostel en drinken op het balkon lekker thee en koffie. En net op het moment dat we naar boven willen gaan appt Job dat hij terug is. Gezegd dat wij op het balkon zitten en hij komt vertellen wat hij heeft gedaan. Hij heeft wat rondgereist met de metro, op verschillende stationnetjes uitgestapt en op een gegeven moment een soort achtbaan gezien. Daar is hij ingeweest.
Tegen elven gaan we dan eindelijk naar boven. Onze buurvrouwen zijn er ook al en ze vertrekken morgen weer terug naar de Filepijnen. Nou....voor ons morgen ook de laatste dag hier.

Andere kant van Tokyo

We beginnen de dag rustig. Iedereen slaapt uit. Ja zelfs ik. Ik werd pas rond kwart voor 7 wakker (ben vannacht wel 2x wakker geweest, waarvan 1x iets langer). Als we allemaal fris en fruitig zijn gaan we ontbijten bij de 7eleven. Gelukkig hebben ze hier mijn heerlijke cakeje weer. We zitten voor de 7 lekker op het terras. Nou ja....soort van terras. De 7 is ook nog eens overdekt, wat heel handig is. Het is namelijk snikheet vandaag en door de hoge gebouwen zien we alleen maar blauwe lucht. We zitten op ons gemak en bedenken wat we vandaag kunnen gaan doen. Even komt de mount fuji nog naar voren. De lucht ziet er namelijk goed uit. Maar we doen het toch niet. Het wordt vandaag het strand.  Als iedereen klaar is met ontbijten gaan we terug naar het hostel om spullen te pakken. We lopen richting de metro, dalen weer 3 verdiepingen af en kopen een 24-uurs kaartje. Eerst de Y lijn en dan moeten we met een ander soort treintje mee. Een soort monorail. Een metro hoog boven de grond. Hiermee kunnen we niet met ons metrokaartje dus kopen we een kaartje voor deze lijn. We stappen in en ook de binnenkant (het interieur) zit tussen trein en metro in. Onderweg zien we een hele andere kant van Tokyo. Prachtig om te zien al die wolkenkrabbers tegen een mooie blauwe lucht. In de verte zien we trouwens veel bewolking hangen en we zijn blij dat we niet naar mount fuji gegaan zijn. We stappen uit bij "onze" halte en gaan op zoek naar de uitgang. Ook hier weer shoppingmalls. Maar dan met de betaalbare merken zoals wego, uniglo, h&m etc. Dan opeens zien we het vrijheidsbeeld staan en even wanen we ons in New York (dat kan ook van ons lijstje af😁). Waar het strand zou beginnen zien we jammer genoeg alleen maar bouwwerkzaamheden. We vermoeden dat dit voor de olympische spelen is. Het is een mooi water voor wat sporten.  Om bij het strandje te komen dat wel toegankelijk is, moeten we een aardig stukje wandelen. Ondertussen genieten we van het uitzicht op een hele andere kant van Tokyo. Het uitzicht is zo mooi dat we vermoeden dat een appartement hier wel onbetaalbaar zal zijn. Bij het strandje aangekomen zoeken we een plekje in de schaduw. Het wordt de schaduw van een boom want veel andere schaduw is er niet. We leggen onze handdoeken neer en we gaan even het water voelen. Het zand is heel heet, daar kun je niet normaal op lopen. Het water is ook niet echt heel erg koud. Maar het is lekker om er even in te staan. We gaan weer terug naar onze handdoeken en gaan lekker zitten lezen, muziek luisteren en genieten van het uitzicht. Rond twee uur besluiten we om iets te zoeken voor de lunch. We vinden al snel een lawsons. Je hebt hier in Japan 3 grote supermarkt ketens, die heel veel kleine winkeltjes hebben in de steden. Dat zijn de 7eleven, de Family mart en de Lawsons. Het assortiment verschilt wel iets maar niet veel. In deze Lawsons hebben ze helaas maar weinig keuze in onigiri. Dus ik ga voor een soort pizzabroodje en een satestokje. Het pizzabroodje smaakt apart. Je verwacht hartig maar het broodje zelf is zoet. Het sateetje is heerlijk. Zo zitten we even op ons gemakje. Uit de zon maar in de hitte. Maar we mogen niet klagen. Het is hier denk ik wel 1 graad kouder dan in Nederland🤣). We slenteren weer terug naar het station en nemen de monorail weer. Niet terug van waar we vandaan kwamen maar verder, zodat we de hele lijn gehad hebben en Job over de brug is geweest. Foto's maken lukt nu niet want we staan klem, zo druk is het. We lopen weer naar de metro, waar het ook verschrikkelijk druk is en daarna naar ons hostel. We komen drijfnat van het zweet aan en ik vraag me af wat het geheim van de Japanners is om fris en fruitig te blijven. In het hostel nemen we allemaal een heerlijke douche en gaan weer fris de straat op. We nemen de metro naar een wijk waarvan we vermoeden dat we daar wel een lekker eettentje kunnen vinden. In de metro is het gekkenhuis en we zijn blij als we buiten staan. We lopen wat rond en zien uiteindelijk iets wat op lekker eten lijkt. We vragen of ze een Engels menu hebben. Er staat altijd wel leuk in het Engels menu of drinks of main menu maar vervolgens staat alles in het Japans. Helaas hebben ze geen engelse menukaart. Maar de mevrouw zal het voor ons vertalen. Eén voordeel, het is dus een restaurant waar alleen lokalen eten. We bestellen allemaal iets van onze gading en niet veel later staat het voor onze neus. Het smaakt wel goed, maar kan beter. Maar we hebben in ieder geval weer wat op en kunnen er weer tegenaan. Nu op weg naar het Gouvernment building om de stad bij avond te zien. We stappen het restaurant uit en het is megadruk. Er komen allemaal mensen langs in speciale kleding. Ik vraag aan de mevrouw van het restaurant of er een festival is. Dat klopt zegt ze en ze wijst naar een straat verderop. Het begint om 7 uur. Mazzel. Het is tien voor 7 en dus besluiten we even te gaan kijken. De straat is mega lang en mega druk. Op de stoep staat publiek op de straat de groepen. Om iets voor 7 uur begint een groep muziek te maken en te dansen. Ze trekken al dansend door de straat. Zo trekt de ene na de andere groep voorbij. Net een soort carnavalsoptocht. We staan aan het begin van de optocht en iedere keer denken we dat het de laatste groep is maar iedere keer sluit er weer een nieuwe groep aan. Na een half uur besluiten we toch maar om weg te gaan. We kunnen hier anders wel de hele avond blijven staan maar we hebben nog andere plannen. De stad zien in het donker en voordat het gaat regenen. We gaan weer met de metro die maar niet rustiger wil worden en we stappen vlakbij het gouvernment building uit. Het gebouw is mooi verlicht. De wachtrij is nog korter dan de vorige keer terwijl ik hem langer had verwacht. En voor we het weten staan we in de lift en zoefen we naar de 45e verdieping. Het uitzicht is mooi. Al die lampjes. Gebouwen die speciaal verlicht zijn. Echt mooi om te zien. Ook nu weer word ik een beetje draaierig en ga snel weer op het middenstuk zitten. De rest kijkt even op hun gemak. In de verte zien we het al regenen en we waren dus precies op tijd. We zoefen weer naar beneden en gaan op zoek naar een 7eleven om even wat te drinken. Daarna gaan we weer terug naar het hostel. Moe, maar weer mooie indrukken gehad.

Hiroshima-Tokyo en wetenswaardigheden

Gisteren hadden we onze laatste reisdag in Japan met de JR-pas. De pas was precies 14 dagen geldig en daarom wilden we weer terug zijn in Tokyo. Het openbaar vervoer is hier namelijk vreselijk duur en ik denk dat een los kaartje van Hiroshima naar Tokyo misschien even duur zou zijn dan dat we voor de pas hebben betaald. De treinen, we hebben een overstap op Shin-Kobe, gaan razendsnel. Voor we het weten staan we op Tokyo station. Daar gaan we eerst kijken voor een bus naar de mount fuji. We kwamen er vandaag langs met de trein maar hoewel het in het dal heel zonnig was, lag de rest in de bewolking. Bij navraag blijkt dat we 160 euro moeten betalen voor de bus. Poeh....veel geld voor.....ja voor wat? We weten niet eens of we hem kunnen zien want vandaag was het ook bewolkt. Ik kan me nog herinneren dat we ook ooit de zonsopgang op de Bromo (Indonesië) zouden bekijken. Middenin de nacht bed uit. Eén van de gevaarlijkste wegen berijden en vervolgens geen zonsopgang zien omdat het mistig was. We overleggen even en besluiten het niet te doen. Voor dit geld kunnen we veel leuke andere dingen doen. Ondertussen hadden we al gevraagd hoe we bij ons hostel kunnen komen. De mevrouw zegt lopend. Het is ongeveer een kwartier lopen. We kunnen ook een taxi nemen, zegt ze. Nou....we zijn net al geschrokken van de prijs van de bus, dus laten we dat maar niet gokken. We gaan lopen. Voor Lotte en Job voelt het goed om weer terug te zijn. Relaxte stad. Minder heet. Scheelt ongeveer 3 graden met het zuiden en.....minder vochtig. We lopen naar ons hostel en checken in. Niet alle paspoorten zijn nodig. We zitten nog in het systeem. Ja, echt een papieren systeem. Dat had ik niet verwacht hier. We hebben dit keer een kamer op de vierde verdieping. Een zes persoons kamer, er liggen al 2 andere dames. Dat is jammer maar het is niet anders. We rusten even uit en ik neem een douche. Ik voel me een beetje wappie. Heb de hele tijd het gevoel dat ik heen en weer ga. Waarschijnlijk komt het door de trein of de vermoeidheid of een combi daarvan. We gaan eten bij het zaakje waar we de allereerste avond in Tokyo gegeten hebben. Het eten smaakt weer heerlijk. Daarna terug naar het hostel en nog even lekker een kopje thee drinken. Daarna snel slapen.

Japan is echt een land voor mensen die niet willen afdingen. Dat is hier namelijk niet gebruikelijk en ik vind het prima. Ik haat afdingen. Hoewel je het bijna wel zou doen met deze prijzen 😂😂.

Ook fooien geven is niet gebruikelijk. Ook weer erg fijn. Zo hoef je niet na te denken hoeveel fooi je moet geven. Je eten betaal je namelijk vaak bij een machine. Zo ook laatst bij die deense bakker waar Job een brood haalde. De verkoopster raakt zowel het brood niet aan, als het geld niet aan. Het brood pakt ze met een tang en doet het in de zak. Het geld moet je zelf in de machine doen en wisselgeld komt er automatisch uit. Wel zo hygiënisch. Bij onze bakker pakken ze het brood met de handen en rekenen ze daarna af en hebben dus ook geld in hun handen. Vegen niets af maar gaan gewoon verder naar de volgende klant.

Wij hebben het idee dat de Japanners zich overal voor indekken. In de bus, voordat de chauffeur gaat rijden checkt hij hardop zijn spiegels en wijst ze één voor één aan. Bij de trein overtuigen ze zich er eerst van dat er niemand meer komt aanrennen of bij de deur staat. Dan blazen ze op hun fluitje, wijzen de trein langs, doen de deuren dicht, drukken dan op het knopje voor de machinist en gaan dan pas zelf binnen staan. Overal zie je duidelijke procedures terug komen. Ga je koffie bestellen dan vragen ze standaard:"u heeft 4 drankjes besteld?". Helpt de mevrouw van de tickets je bij een ticketmachine, dan moet je zelf op confirm drukken. Echt overal dekken ze zich voor in. Interessant om te zien. Zien we twee mannetjes die waarschijnlijk iets van parkeerwachters oid zijn, zien dat een auto geparkeerd staat op het zebrapad, dan gaan ze heel grondig te werk. De afstand van de achterbanden tot de zebra wordt opgemeten met een rolmaat. Van alle kanten worden foto's genomen. Zelfs in het busje. Waarschijnlijk om te bewijzen dat er niemand in zat.

Bij alle bouwwerkzaamheden staan mannetjes om je er goed langs te lijden. De bouwwerkzaamheden zijn meestal helemaal afgeschermd maar toch staan ze er. De mannetjes zijn meestal oud en ik vermoed dat het, of oude bouwvakkers zijn die geen zwaar werk meer kunnen doen, of gepensioneerden die iets willen bijklussen. Het pensioen is hier heel erg laag en de gevangenissen zitten hier vol met ouderen. In de gevangenis gaan ze de eenzaamheid tegen en ze hebben kost en inwoning. Hoe sneu als je zo je oude dag moet eindigen.

Ik heb het al vaker over de wc's gehad hier. Maar er is nog iets aan die wc's die ik bijzonder vind. Je kunt je kind mee nemen naar de wc. In heel veel wc's heb je een soort hangende kinderstoel waar je je kind in kan zetten terwijl jij op de pot zit. Uiteraard ook weer alles ingedekt met plaatjes hoe je je kind er niet in mag zetten.

Als je hier in een winkel kleding gaat passen dan moet je je schoenen voor het hokje al uit doen. Wel zo fijn. Zo sta je nooit met je blote voeten of sokken in de troep van een ander. Ook krijg je, als je bovenkleding past, een soort van netje mee. Dit om te voorkomen dat je make up afgeeft aan de kleding. Ook weer iets waar goed over nagedacht is. Wij kunnen er een hoop van leren.