Op Utsunomiya moesten we overstappen op de shinkansen. Dit keer eentje met een blauwe buitenkant. We hadden gereserveerde plaatsen dus no stress. Job en ik gingen koffie en thee halen. Nou ja...alleen koffie dus. Je kunt hier bij de koffietentjes geen warme thee krijgen. Echt afkicken voor mij als theeleut. In de eerste Shinkansen zaten we ongeveer 25 minuten. We kwamen aan in Omiya. Ook vanaf hier gereserveerde plaatsen. Helaas zaten er twee japanse dames op onze plaatsen. En ze zaten ook nog eens te eten. Erg jammer voor ze. Ze moesten toch echt verkassen. Het was verder niet druk in de trein en normaal zou je zeggen "blijf maar zitten, wij gaan hier wel achter zitten". Maar we wisten niet of het nog drukker zou worden en om te voorkomen dat er mister Bean-achtige taferelen zouden ontstaan (een stoelendans), zijn zij op hun eigen gereserveerde plekken gaan zitten. Het reizen in zo'n trein is echt relaxt. Je beweegt wel wat maar je wordt niet heen en weer geschud. De zitplekken zijn ruim en er zijn mooie wc's aan boord. Tijdens de reis loopt er iemand van de bemanning door de treinstellen en bij het verlaten van ieder treinstel draait ze zich om naar de passagiers en maakt een buiging. Ook mompelt ze er iets bij. Tijdens onze 2 uur durende reis is ze ongeveer 4x langs gekomen.
Keurig op tijd, hoe kan het ook anders, komen we aan op Kanazawa. Lotte en Ries kijken welke uitgang we moeten hebben en ik verbaas me over het gekrioel van de Japanners. Ze zijn zo gestructureerd, waarom lopen ze dan hier zo door elkaar heen? Waarom niet gewoon links en rechts? Wonder boven wonder nemen we in 1x de goede uitgang. De kant van de bussen. Hoewel het vanaf het station niet zo ver is, wil Lotte toch liever met de bus ivm haar rug. Ries en Lotte vragen bij een ticket balie welke bus we moeten hebben. We moeten vanaf platform 4. We lopen er heen en er gaan ook net Engels sprekende mensen staan. Zij weet ons te vertellen dat deze bus 2 verschillende lijnen heeft. De rode en de blauwe. Wij moeten de rode hebben. Zij de blauwe. Na even gewacht te hebben komt de bus er aan. Het blijkt de bus van de blauwe lijn te zijn. Dat is balen. Wij moeten dus nog even wachten. Maar hoe lang eigenlijk? We bestuderen het bord en komen tot de ontdekking dat we 1 uur 20 moeten wachten. Ja dahaaaggg....dat ga ik niet doen. Dan ga ik wel lopen. Lotte stelt voor om dan een stukje met de blauwe lijn mee te gaan zodat we wat dichter in de buurt van het hostel zijn. Nou vooruit.....10 minuten wil ik wel wachten. En zo stappen we ongeveer 10 minuten later in de bus. Tickets hebben we niet nodig omdat we hier onze treinpas voor kunnen gebruiken. Stipt op tijd vertrekt de bus (ik hou hier van). 2 haltes verder moeten we er al weer uit. Dat is bij de vismarkt. We kunnen er voor kiezen om buitenom te lopen maar dat is natuurlijk minder leuk dus besluiten we om bepakt en bezakt dwars over de markt te gaan. Nog geen 5 minuten later checken we in bij ons hostel. Het ziet er goed uit. Heerlijk dikke matrassen dus dat wordt vast fijn slapen na een paar nachten op een matrasje van 5 cm en de afgelopen 2 nachten in een doorgezakt bed😁. Ries is alvast een hostel aan het boeken voor de volgende bestemming (in samenwerking met Lotte) en ik doe poging zoveel op de wc. We besluiten de stad maar eens te verkennen. Morgen doen we de bezienswaardigheden waarvoor we gekomen zijn. Als we een voor ons bekend koffietentje zien (nee niet de starbucks) gaan we even wat drinken. Eindelijk thee!!! We zitten even heerlijk en noemen allemaal op wat we nog willen doen of zien in Japan. Ik wil nog gaan karaoken en, hoewel ik erg wiebelig werd in het gouvernment building, wil ik toch graag nog Tokyo by night zien. En ook nog het olympisch stadion dat nog in aanbouw is. Job wil graag nog winkelen, hij wil sandalen en een tuinpak. Lotte wil graag nog sushi eten, naar de mount Fuji en een avond uitgaan met Job. Ries wil graag nog de tempels in Tokio zien. Na de heerlijke kop thee is het tijd om verder te gaan. Op zoek naar voedsel. We weten dat dit meestal wel enige tijd in beslag neemt. Er wordt veel gekeken in de etalages door ons. Hierin staan meestal de gerechten die geserveerd worden alleen dan de plastic versie. Erg grappig om te zien en erg duidelijk voor ons. Meestal staat er namelijk alleen in het Japans wat het is. De engelstalige kaart kun je alleen binnen verkrijgen. De regel is dat we allemaal wel iets moeten kunnen bestellen wat we lekker vinden. Tot nu toe is dat gelukt, alleen gaat er wel wat tijd overheen. Zo ook nu. Uiteindelijk belanden we bij een chinees🤣🤣. Ries besteld noodles met zeevruchten. Lotte en Job nasi met gepaneerd varkensvlees. Ik bestel pork with sweet&sour saus. Het smaakt heerlijk. En zoals we al gewend zijn doen ze hier niet aan natafelen. Dus na een half uur staan we weer buiten. We lopen nog wat rond door het winkelcentrum maar ook dit lijkt wel de bijenkorf van Kanazawa. We besluiten om nog even ontbijt te halen en dan terug te gaan naar het hostel. Eenmaal buiten stuitten we op mensen met spandoeken. Bij navraag blijkt dat het voor de verkiezingen is. Die vinden over 2 weken plaats. Het is een drukte van belang en toch ook weer niet. Er staan veel mensen en zelfs cameraploegen maar toch is het rustig. Een verkiezingswagentje wordt voorzien van vlaggen en niet veel later komt er een ander verkiezingsbusje aangereden met een paar mensen er in. Een dametje achterin zit bij het open raam. Roept verschillende dingen door de luidspreker en zwaait naar iedereen. Wij moeten er om grinniken. Zie je Rutte al in zo'n busje zitten? Of Marianne Thieme? Ondertussen lopen wij de supermarkt in om ons ontbijt te scoren. Als we even later weer buiten staan zie ik op het busje een man staan met een sjerp om. Hij staat maar te zwaaien naar iedereen. Hij zegt wat en de mensen aan de overkant van de weg applaudiseren. Ik ga het even van wat dichterbij bekijken. Het meest grappige vind ik wel het vrouwtje dat achter de wagen staat. Zij staat, met haar witte handschoentjes, met een grote glimlach te zwaaien. Niet even, nee, ze blijft zwaaien. We bekijken het tafereel zo'n 10 minuten en besluiten dan verder te lopen. In het hostel gaan we in de gezamelijke keuken koffie en thee drinken. Zo fijn in een hostel. Je hebt meestal een keuken tot je beschikking. Deze is ook nog eens heel groot met 2 kookplaten met ieder 3 pitten. Servies, bestek, alles is er. We spelen een spelletje. Als we het zat zijn lopen Lotte en ik nog even naar de 7eleven om een bakje yoghurt voor mijn ontbijt te halen. Die hadden ze niet in de andere supermarkt. Daarna zoeken we ons bed op. Morgen weer vroeg op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten