zaterdag 27 juli 2019

Een bijzondere ontdekking

Vanmorgen al vroeg op pad. De laatste hele dag in het centrum van Tokyo. Die moet goed benut worden. Rond 8 uur lopen we richting de 7 eleven voor ons ontbijt. Huh....dat is vreemd, de tafels en stoelen zijn weg. Ow wacht, ze staan aan de zijkant. Moeten ze ze nog neerzetten? Of zetten ze ze niet neer ivm het weekend? Staan ze er dus alleen door de weeks en doen ze dat alleen voor de werknemers van Seiko (het gebouw dat boven de 7 zit)? We halen voedsel, nou ja, het is meer vulsel dan voedsel, en we vragen naar de tafels en stoelen. Helaas voor ons worden die niet neergezet. Dan maar ontbijten in het park. Het is nu dan wel droog maar vannacht heeft het geregend dus de picknickbank is aardig nat. Maar bij gebrek aan beter.....
Als we allemaal klaar zijn gaan we richting metro. Onze kaart is nog geldig tot 11.11 uur. Dus dat is mooi. Kunnen we later op de dag weer een nieuwe 24-uurskaart kopen. We moeten een aardig stukje met de metro voordat we in de wijk Asakusa zijn. Daar heb je een tempel, de Sensoji Temple, de Sky tree staat daar en je hebt Hoppi street, een klein straatje met allemaal kleine eettentjes. We lopen eerst richting tempel. Het is al aardig druk voor de vroege morgen. Lotte en ik zien de rozenkrans die we eigenlijk al kn de eerste week hadden willen kopen maar die we toen veel te duur vonden. Nu voor de prijs die we er voor wilden betalen. We kopen er allebei eentje en terwijl ik sta te wachten op wisselgeld loopt er een ander verkoopstertje (en ik gebruik niet voor niets een verkleinwoord) langs. Moet hard lachen, wijst naar mijn haar, wijst dan naar haar eigen haar en zegt dan :"same, same". En inderdaad, we hebben allebei kort grijs haar. Lotte en ik moeten beiden lachen om het vrouwtje. Dan komt ze weer langs ons lopen en giegelt nog. Ik besluit om een foto samen met haar te maken. Dat vindt ze heel erg grappig. En Lotte en ik liggen dubbel want zij heeft zo'n aanstekelijke lach en grappig koppie. We slenteren weer verder. Het blijkt hier bij de tempel een verzamelplaats voor vreemde snuiters. Lotte, Job en ik worden aangesproken door een Japanner en vraagt waar we vandaan komen. Na verschillende keren Netherlands en Holland te hebben gezegd denkt hij dat we nog steeds uit Polen komen. Hij zegt dat hij uit Amerika komt. Uhu....en dan zo slecht Engels spreken. Vervolgens begint hij er over dat hij Johnny Depp. Uhu...je lijkt sprekend🤣🤣🤣.
Ook Ries loopt tegen een rare snuiter op. Die begint tegen hem allemaal Nederlandse woorden te roepen. Kinderdijk, Heineken etc. Als Ries vraagt waar en waarom hij die woorden kent blijkt hij geen idee te hebben🤣🤣. Weer een gevalletje van last van de zon.
We lopen iets verder en dan zegt Ries, dat ding dat daar staat (volgens mij heet dat een pagode) lijkt op die van je jurk. Ik heb vandaag toevallig mijn chinese jurkje aangedaan. Dat was nog het enige schone kledingstuk dat ik in mijn backpack had zitten. Het is een heerlijk jurkje alleen vond ik het een beetje raar om hier aan te doen. We kijken eens goed naar mijn jurk en dan weer naar dat bouwwerk en verrek.....het is gewoon dat bouwwerk!! Dus mijn jurk heeft geen chinese afbeeldingen maar Japanse. Dan zegt Lotte: "tuurlijk, dat we daar niet eerder opgekomen zijn, de bloesem staat ook afgebeeld". Dus vanaf nu is het niet mijn chinese maar japanse jurk😂😂.
We bewonderen de tempel, waar je uiteraard van het boedhabeeld weer geen foto's mag maken en lopen nog wat door de tuin.
Aan het begin van de vakantie hadden we al gezegd dat we een keer langs de mac zouden gaan om te kijken of de burgers hier hetzelfde smaken als in Nederland en hoewel het nog net geen half 11 is lopen we toch richting de mac. We bestellen allemaal een burger en Lotte en Job gaan alvast een plekkie zoeken terwijl Ries en ik op de bestelling wachten. En wachten, en wachten. Ons drinken staat al lang klaar maar de burgers laten op zich wachten. Eindelijk na, ik denk, 20 minuten is onze bestelling klaar. Ries en Job zeggen dat de dubbele cheeseburger het zelfde smaakt, althans volgens Job, hij is de kenner, hij eet vaker een cheeseburger. Volgens Lotte smaakt de kipburger ook hetzelfde. Ik heb een filet-o-fish. Ik heb eerlijk gezegd geen idee of die hetzelfde is als in Nederland. Het is misschien al meer dan 3 jaar geleden dat ik bij een mac iets gegeten heb, het kan zelfs langer geleden zijn. Het smaakt in ieder geval goed hoewel ik de visfilet wel wat aan de dunne kant vind, maar dat komt misschien omdat ik heel af en toe thuis een broodje kabeljauwburger eet. We zitten even op ons gemak, laten onze kleding een beetje drogen, want ook vandaag is het snikheet en gaan nog even naar de wc, die trouwens hetzelfde ruikt als bij de mac's in Nederland. Dat weet ik dan weer wel want ik maak wel vaker gebruik van een mac wc (de naam voor een nieuwe burger?😂😂😂)
We slenteren verder door de wijk en Lotte en ik willen eigenlijk naar een H&M. Ik loop al de hele vakantie te zoeken naar een hoed maar ze zijn allemaal veel te groot (zijn de japanse hoofden zo groot of is die van mij zo klein?🤔) en veel te duur en Lotte heeft een nieuw handtasje nodig en kon hier verder ook niet slagen. Om bij een hennes te komen moeten we met de metro. Daar zitten we ongeveer een half uur in en dat is fijn. Even weer uitrusten, droog worden en ondertussen hebben we wifi. Ik verstuur wat foto's en app ondertussen met mijn nichtje die ook wakker is want zij zit op Bali. Het is haar laatste dag daar en ook wij hebben nog maar anderhalve dag hier. Als we uitstappen is het maar een klein stukje lopen voor de hennes. En eindelijk vind ik mijn hoed en hij past ook nog en is afgeprijst waardoor ik maar 4,80 euro betaal ipv rond de 30 euro. Ook Lotte vindt haar tasje en nu gaan we op zoek naar een tentje waar we koffie/thee kunnen drinken en wat kunnen eten. Maar helaas, we kunnen het niet zo snel vinden en we besluiten om alvast terug te reizen naar onze wijk, ik heb daar gisteren een delifrance gezien. We zitten weer een tijdje in de metro en als we op het station zijn gaan we op zoek. Maar ja...waar zat die delifrance dan? Echt geen idee meer. Ik heb er wel een foto van genomen maar niet precies onthouden bij welke uitgang hij zat. We besluiten om dan maar lunch te halen bij de 7eleven en dat ergens op te eten. In de hal van de metro horen we al muziek en als we die kant op lopen zien we inderdaad een band staan waar ze gisteren bezig waren met soundchecken. We weten meteen waar we onze lunch willen opeten. We lopen eerst naar de 7 en lopen dan weer terug. Zo zitten we heerlijk te lunchen onder het genot van muziek. Als we uitgegeten zijn en klaar zijn met de muziek, het klinkt overigens heel goed, gaan we richting hostel om te douchen en even te "chillen". Job wil vanavond graag alleen op pad en Lotte weet nog niet of ze weg wil. Ze is moe. Hoewel ik aan mezelf merk dat ik nu ook wel moe begin te worden na bijna 3 weken gaan gaan gaan, slecht eten, slecht slapen, wil ik toch vanavond nog even op pad. Er is van alles te doen in de stad. En de laatste avond hier in het centrum (morgen hebben we een hotel in de buurt van het vliegveld want maandagochtend moeten we er al vrij vroeg zijn) wil ik nog even genieten. We gaan als afsluiter eten waar we de eerste avond in Tokyo ook hebben gegeten. Het eten smaakt daar zo goed!
Na het eten gaat Job alleen op pad. Hij neemt de Y lijn van de metro, wij de G lijn. We gaan richting Shibuya. Waar de crossing is. Die willen we nog even bij donker bekijken. Het is stervens druk. We lopen nog wat rond in de wijk. Zoeken een koffietentje maar alles is overvol. We besluiten om terug te gaan naar het hostel en daar dan koffie en thee te drinken. Aangekomen in onze wijk maken we nog net het einde mee van het buurtfeest. Op het pleintje is middenin een podium, daar staan wat muzikanten muziek te maken. Om het podium heen lopen heel veel mensen te dansen. Erg leuk om te zien. Ze dansen allemaal tegelijk. We aanschouwen het en even later is het afgelopen. De buurtoudste of wat hij dan ook is, heeft een slotwoord en dan is het afgelopen. Wij lopen richting hostel en drinken op het balkon lekker thee en koffie. En net op het moment dat we naar boven willen gaan appt Job dat hij terug is. Gezegd dat wij op het balkon zitten en hij komt vertellen wat hij heeft gedaan. Hij heeft wat rondgereist met de metro, op verschillende stationnetjes uitgestapt en op een gegeven moment een soort achtbaan gezien. Daar is hij ingeweest.
Tegen elven gaan we dan eindelijk naar boven. Onze buurvrouwen zijn er ook al en ze vertrekken morgen weer terug naar de Filepijnen. Nou....voor ons morgen ook de laatste dag hier.



















Geen opmerkingen:

Een reactie posten