Een kijkje in het verleden van Hiroshima

De plannen voor vandaag stonden nog niet vast. Het lag een beetje aan Job zijn toestand. Hij voelde zich nog niet lekker maar zou wel in de ochtend iets willen doen zodat hij 's middags zijn bed in kon. We besloten om dan vanmorgen naar het Peace memorial park te gaan. Ooit het centrum van Hiroshima, toen de bomb dome en nu een groot park met verschillende monumenten en een museum. We geven Job 2 paracetamollen en wachten totdat ze hun werk gaan doen en gaan dan op pad. We zijn nog maar net buiten of het begint te regenen. Maar daar zijn we op voorbereid. We gaan nooit zonder plu op stap. We lopen richting het museum. Maar ondertussen houdt het op met zachtjes regenen. En hoewel we een plu hebben besluiten we om toch maar even te schuilen. We snappen nu dat er in deze provincie overstromingen zijn. Terwijl we staan te wachten totdat het wat minder wordt stelt Lotte voor om koffie of thee te gaan drinken. Naast onze schuilplaats leek een koffietentje te zitten. Ries glipt het hoekje om en gaat kijken. Je kunt er onder andere koffie en thee krijgen. We glippen allemaal het hoekje om en even later zitten we droog en hebben we besteld. Ries koffie, Lotte en ik groene thee, hot. En dat hot is uitzonderlijk. Je zou zeggen dat Japan een land is van de thee met al die thee ceremonies maar het is niet gebruikelijk om warme thee te drinken in een koffietentje. Job gaat voor de cola, oke, hij is dus echt ziek als hij geen koffie wil. We bestellen ook Mitarasi Dango. Volgens Lotte en Job moeten wij die ook proeven. Zij hebben deze gegeten met Riku. Het zijn een soort rijstballetjes met stroop er om heen. Je kunt ze uiteraard ook met andere toppings krijgen maar wij kiezen voor de simpele variant. De thee blijkt echt heel groen van kleur en we vragen ons af of het matcha thee is en of het wel lekker is. In ons hostel hebben we theezakjes green tea liggen, die heel lichtgroene thee geeft en die we de eerste keer naar nori (zeewier) vonden smaken. Lotte neemt als eerste een slok en de thee smaakt goed. Ook ik neem een slok en inderdaad, hij smaakt goed. Veel beter zelfs dan de engelse thee. Dan moeten Ries en ik de sateballetjes nog proeven. Ik probeer de helft van een balletje. Het gaat moeizaam, de rijstbal is een beetje taai. Maar het smaakt goed, maar niet bijzonder. Ik zal het niet zo snel nog een keer bestellen. Even lijkt het wat minder te regenen, maar dat is maar heel even. We besluiten uiteindelijk toch verder te gaan lopen. Zo ver is het niet en we kunnen nu eenmaal niet de hele dag in het koffietentje blijven zitten. Met natte schoenen komen we aan in het museum. Het museum laat het verhaal zien over de atoombom die in 1945 boven Hiroshima is ontploft en wat de gevolgen waren. De tentoonstelling is indrukwekkend en hoewel het vrij druk is, is het toch heel stil. Daarna lopen we door naar buiten. Allereerst kijken we even bij de boom die de bom heeft overleefd. Heel bijzonder dat er een boom is overgebleven terwijl een heel groot gedeelte van de stad waar de boom stond vernietigd was. De boom staat niet meer op zijn originele plek. Hij is verplaatst, alleen de reden staat er niet bij. We lopen door naar een monument. Dit is gelukkig weer binnen. Het is een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers. Het is een grote muur met 40000 stenen. Eentje voor ieder slachtoffer. In een andere ruimte komen alle namen langs op een groot scherm en zie je foto's van de slachtoffers. We verlaten het monument en het is zowaar droog buiten. Nou ja....net niet helemaal, maar het is wel fijn. We lopen door naar het monument waar bloemen gelegd kunnen worden en dat een mooie doorkijk geeft naar de eeuwig brandende vlam en het gebouw dat nog overgebleven is na de bom. In die volgorde wandelen we ook naar de onderdelen. We nemen foto's en gaan dan weer terug naar de homestay. Onderweg halen we lunch en eten dit op in de homestay. Ook hier is het verboden om op straat te eten en ik moet zeggen dat dat wel went. Na de lunch duikt Job zijn bed in en gaan Ries, Lotte en ik nog even de straat op. We lopen richting het kasteel maar gaan het niet bezoeken. Ze lijken bijna allemaal op elkaar en.....het is een replica want het origineel is verwoest door de bom. We slenteren wat door de stad en halen op de terugweg (het is al tegen vijven, de dagen gaan hier 2x zo snel) avondeten. In de homestay relaxen we wat, oftewel, we duiken allemaal ons boek in (daarom is deze post verlaat, ik wilde mijn boek uitlezen). Rond 18 uur gaat Lotte haar eten opwarmen in de magnetron. Na 5 minuten magnetron is het eten lauw. Ze is er klaar mee en gaat het lauw eten. Zo volgen ook Ries en Job. Dan ben ik aan de beurt. Ik doe de magnetron open en voel de warmte er uit komen. Ik zeg dat hij waarschijnlijk op ovenstand staat want een magnetron kan niet zo warm worden. Lotte zegt dat ze precies gedaan heeft wat er in de map staat. Ik volg ook de instructies in de map, maar laat de magnetron maar een minuut draaien. Dan trek ik hem weer open. Eten koud, oven heet. We proberen nog foto's van de knopjes te maken en google het te laten vertalen maar daar komt niets uit. Ik neem het zekere voor het onzekere en warm mijn eten in een pan op. De gebruiksaanwijzing van de kookplaat klopt wel. In de supermarkt hadden we ook nog een soort van dumplings gekocht om te proeven. Die zie je hier namelijk ook veel en we wilden ook wel weten hoe het smaakt. Lotte bakt ze op in de pan en allemaal proeven we er eentje. Het smaakt heel goed. Het is een soort deeg gevuld met gehakt en kruiden. Na het opruimen van de troep relaxen we heerlijk in de gezamelijke ruimte. Soms de airco aan, soms de airco uit. Het is fifty fifty. De ene helft vindt met de airco koud en andersom. Ries had aangegeven dat hij in het donker nog terug wilde naar het monument omdat het dan wel verlicht zou zijn en hoewel ik eigenlijk liever in mijn boek blijf, hobbel ik toch met hem mee. De temperatuur is aangenaam buiten. Zoals eigenlijk de hele dag wel. Het is niet zo heet als de afgelopen twee weken, of we raken er aan gewend. Het monument staat inderdaad in het licht, maar is niet heel bijzonder. We lopen weer terug naar de homestay en gaan dan langzaamaan allemaal naar bed.