De eerste dagen deel 2

En dan sta je daar op het vliegveld van Tokio. VAN TOKIO!!! Even in mijn arm knijpen. Eerst maar even een sanitaire stop houden. Een belevenis op zich. Verwarmde bril en het is van onderen wassen en watergolven. Hihi. Zodra je gaat zitten gaat je wc geluid maken. Dit om je eigen geluiden te verbloemen. Als je klaar bent met je boodschap heb je een paar opties. Alleen 1 gaatje of de hele toko schoon. Ik bewaar die vernuftigdheden maar voor een later moment. Eerst maar eens door de paspoortcontrole. Visumstempel halen, backpacks en dan kijken hoe we bij het hostel kunnen komen. De orderlijkheid valt meteen op. Vlak voor de paspoort controle worden we al opgewacht. We moeten een formulier invullen. Hadden we aan board al gedaan en daar was gezegd dat voor 1 familie 1 formulier wel voldoende is. Maar dat bleek niet. They made a mistake. Iedereen moest een formulier hebben. Dus invullen. Hup naar de volgende balie. Ik werd in het Nederlands begroet. De meneer had er zelf ook helemaal lol om. Na vingerafdrukken te hebben genomen weer verder naar de volgende balie. De echte controle en dan ook nog waar we onze visumstempel krijgen. Deze hebben we nodig voor de treinpassen. Zonder visum geen treinreizen. Nu nog wachten op de bagage. Lotte's tas komt als eerste. Op die van ons is het lang wachten. Maar gelukkig zaten die ook in het goede ruim. Op naar de uitgang. Op zoek naar een trein die ons naar het centrum kan brengen. Meteen op zoek naar een internetkaart. Maar....veel te duur dus dat gaan we niet doen. We kopen tickets voor de trein en zitten in het boemeltje richting ons hostel. Na de treinrit is het nog een klein stukje lopen en dan hebben we ons hostel. We zijn te vroeg en kunnen nog niet onze kamer op. We mogen wel onze bagage laten staan. We gaan de straat op en snuiven wat Tokio op. Eigenlijk zijn we bekaf. We struinen wat. Halen wat te eten en te drinken en het valt ons op dat het best duur is. Rond 16 uur zijn we terug in het hostel. Eindelijk....een bed. We hebben een kamer voor 4 personen. Privekamer dus. Wat een luxe. Allemaal onze eigen slaapcabine. We ploffen allemaal op bed en doen een tukkie. Rond 18 uur gaan we eten bij een tentje wat we al gespot hadden. We lopen naar binnen en zien dat we bij een machine ons eten moeten bestellen. We drukken wat en vragen ons af wat het zou zijn allemaal. Totdat Lotte de knop vindt waar English op staat. Hè hè dat is beter. We bestellen allemaal iets. Er wordt gewezen waar we mogen gaan zitten en de kan met water en de glazen komen op tafel. Ze neemt de ene helft van onze kaartjes mee. Ongeveer 10 minuten later komt het eerste bord met eten aan. Het ziet er goed uit. 5 minuten later zitten we allemaal met een bord vol heerlijk eten voor onze neus. Natafelen is er niet bij in Japan. Het is eten en weg. Zo kan de volgende weer op jouw plekje zitten. Na het eten vertrekken we meteen weer naar het hostel om helemaal kapot onze bedden in te duiken.