Shop till you drop vs Marie Kondõ

Vandaag houden we een soort van andersom dagje. We beginnen met te relaxen. We willen graag in het donker op Dotonbori kijken. De straat met de meeste reclameborden. Tegen 11 uur gaan we op pad. We gaan met de metro. We lopen ondergronds een beetje te zoeken en een meneer spreekt ons aan. Hij helpt ons met de kaartmachine en hij moet toevallig dezelfde halte er uit als dat wij moeten. We raken aan de praat met de man. Hij is gisteren terug gekomen uit Amsterdam. Hij werd daar ook geholpen en vond dat zo netjes dat hij nu ons hielp. We vroegen hem of hij Nederland duur vond. Het uit eten gaan vond hij wel duur maar voor de rest niet. In vergelijking met Denemarken is Nederland goedkoop. In Denemarken moet je overal 25% tax betalen in Nederland 19 en dat scheelde behoorlijk. De 2 haltes waren zo voorbij en weer boven de grond aangekomen wijst hij ons de weg naar Dotonbori street. Osaka is echt een hele andere stad dan dat we tot nu toe hier hebben gezien. Veel minder netjes, veel losser en heel veel verschillende culturen en stijlen door elkaar. Al snel komen we aan bij de straat en inderdaad, wat een reclameborden!! Wat een drukte en wat een herrie. We struinen de straten door. Lopen af en toe een zaakje in of een pandje met van de grijpmachines. We kopen een soort van Japans snoep. Dit hebben Lotte en Job van de week al op met Riku. Ries en ik proberen het ook. Het smaakt niet verkeerd. Het is niet super zoet ofzo. Maar waar het van gemaakt is? Geen idee. Dit is de enige stad tot nu toe waar ze streetfood verkopen. We willen een soort hapje proeven dat gemaakt wordt als een poffertje maar er toch uit ziet als een balletje. Ze hebben normaal verschillende smaken. Maar vandaag was denk ik inktvisdag want waar we ook vroegen, ze hadden alleen met inktvis. En daar hadden we nu net geen trek in. Job probeert nog zijn garderobe uit te breiden. Dat lukt, hij scoort 2 riemen. Ik koop niets. Ik snap niet dat het hier zo enorm druk is. 1 van de meest invloedrijkste vrouwen is Marie Kondõ. De opruimgoeroe uit Japan. Of zouden ze zich wel allemaal aan haar filosofie houden. Het mag dan wel enorm druk zijn, de meesten lopen maar met 1 tasje. Niet met 4, 5 of 6 zoals je bij ons wel eens ziet. Misschien zijn ze ook wat dat betreft heel erg beheerst en mogen ze van zichzelf maar 1 ding kopen als ze gaan winkelen. Na de lunch, die we gewoon halen in een 7eleven, lopen we door naar Amerika Mura. Weer een shopwijk, waarbij je je in Amerika want, volgens de verschillende sites op google. Het klopt wel een beetje. Je hoort hele andere muziek uit de winkels komen en je ziet er meer de "artistieke" Japanners. Hier zit ook een flying tiger. Hoewel we deze ook in Nederland hebben, lopen we hem toch even door. Ries koopt een nieuwe leesbril hier. Hij heeft er van de week eentje gesloopt. Dus goede reden om een nieuwe te kopen. Ries en ik spelen ook nog een potje air hockey. Op iedere vakantie spelen we dit een keertje. We waren het hier nog niet tegen gekomen. Maar bij de flying tiger hebben ze dus een tafelmodel. Erg grappig. We slenteren weer door en gaan bij een tentje iets drinken. Helaas geen hot tea. We zitten in het land van de theeceremonies maar ergens hete thee, is niet te verkrijgen. Dan maar een diet coke. Helaas, ook die hebben ze niet. Nou....dan maar gewone. Wat zijn wij in Nederland toch verwend. We kunnen werkelijk alles krijgen of de ingrediënten kopen zodat we het zelf kunnen maken. In het tentje is het niet druk en we kunnen dus bij het raam zitten. We kijken op een water waar rondvaartboten heen en weer varen. Het watertje is net iets breder dan de boten. Dus ze zullen wel een vaarschema hebben voor de verschillende boten. Ook zien we een groep een dans oefenen. Als we klaar zijn met chillen gaan we even kijken bij de dansers. En hoewel het nog maar net 16 uur is gaan we op zoek naar een tentje waar we kunnen avondeten. Zoals al eerder gezegd duurt dit altijd wel een tijdje bij ons omdat iedereen wel iets lekker moet vinden. We gaan maar eens een warenhuis in. Maar daar was niets. Dan de volgende maar in. Helemaal naar verdieping 7, 8 en 9 maar ook op deze verdiepingen niets van onze gading. Dus weer helemaal naar beneden en verder zoeken. Uiteindelijk zien we in een zijstraatje een soort van Italiaan. Je kunt er ook de beroemde biefstuk eten die bijna nog duurder is dan goud. Voor een klein stukje biefstuk betaal je zo 40 euro. Google maar eens op Kobe beef of Wagyu beef. Er zit verschil tussen deze twee maar beiden erg prijzig. We gaan alle 4 maar voor de pizza. Was eigenlijk niet mijn bedoeling deze vakantie, want ik ben gek op rijst en had graag weer rijst gegeten, maar bij gebrek aan beter was dit een goed alternatief. Ik neem een pizza met zalm. Er liggen ook wel 5 plakjes cougette op. Zo kom ik wel aan mijn 2 ons groenten vandaag😂. In ieder geval meer groenten dan de rest. Als toetje gaan we een fluffy pancake eten. Een lekkernij die ze hier goed kunnen maken. We slenteren weer door de straten op weg naar het pancake house. En we komen langs nog meer winkels. Man man. Echt nog nooit zoveel winkels op 1 dag gezien en ook nog nooit zoveel prikkels gehad op 1 dag qua lichten en muziek etc. Het pancakehouse is snel gevonden en we bestellen 2 porties normale pancakes. Die met banaan lijkt wel heel erg veel. Dat klopt ook blijkt later want de dames die naast ons zitten hebben wel die met banaan besteld en het is gewoon een complete maaltijd. Die van ons komt ook al snel. Ze zijn inderdaad fluffy. Wat een joekels. Heerlijk met een beetje maple sirup. Zalig!! Iets om thuis ook eens uit te proberen. De allerhande heeft er vast wel een recept voor. Na de fluffy pancakes gaan we richting het station om te kijken of we zitplaatsen voor morgen kunnen reserveren. We struinen het station en omgeving af. Uiteindelijk vragen we het bij een ticketoffice. Helaas kan het daar niet. We worden naar beneden verwezen en dan nog iets van 15 minuten lopen. Nou.....dahaaaggg. dan zien we het morgen wel. We moeten nog terug door Dotonbori street. We hopen maar dat we plek hebben. We reserveren wel zodra we op het station komen morgen. We slenteren dus weer door Dotonbori street, maar nu zijn alle reclameborden aan en is het nog drukker dan toen we heen liepen. We lopen richting de metro en halen nog even ontbijt voor morgenochtend. Daarna 2 haltes met de metro en een klein stukje lopen. Dan zijn we eindelijk in de homestay. We douchen allemaal en gaan dan aan de koffie en thee. Ondertussen volgen we de verkiezingen op de tv. Hoe het er nu voor staat gaat de huidige premier aan kop. Mijn body battery (op mijn horloge) geeft aan dat die bijna leeg is. Dat snap ik, zo enorm veel prikkels gehad.
Osaka was een bijzondere stad. Morgen weer verder. Naar Hiroshima. Hopelijk hebben we geen last van de zware regenval en dreigende overstromingen.